Que Olvier Arson é un dos investigadores de texturas máis interesantes de nosa era xa quedou plenamente corroborado no seu LP “Alyx” (2018) e tamén no seu traballo para as bandas sonoras das series de “La Zona” e “Antidisturbios”. En calquera destas variables, o músico francés sempre conseguiu difuminar os límites entre bruma ambient e agresión industrial, pero tamén de como mutar a espiral drone en po sónico e toda metamorfose que convide á indución instantánea coas súas texturas cortantes, e afiadas. Esta metodoloxía é a que condensou no primeiro dos dous cortes que compoñen este traballo, e que lle poñen título, onde temos a sensación de estar ante a desintegración atómica dunha mole tallada por Ben Frost. En todo momento, as diferentes velocidades parecen estar endiañadas por un espírito de fricción constante, modelando un electroshock de proporcións atómicas.
