“El Otro” de Thomas Tryon, 50º aniversario

Non cabe dúbida que, xunto aos anos vinte do século pasado, a década dos setenta foi a máis brillante no que a cinema de terror se refire. Precisamente, un dos filmes máis inxustamente esquecidos daquela idade dourada foi “El Otro” (1972), brillante adaptación realizada por Robert Mulligan da novela que hoxe nos incumbe.

Aquela película de atmosfera desasosegante (na liña de obras tan características daqueles anos, como a fabulosa “El Seductor”, de Don Siegel) conseguiu captar a esencia malsana do contraste xurdido entre Niles e Holland, os dous nenos xemelgos protagonistas da novela orixinal, a primeira escrita polo tamén actor Thomas Tryon.

Precisamente, un dos aspectos que máis sorprenden ao ler “El Otro” é que se trata dun debut literario. E é que, este best- seller de 1971, cumpre o seu 50º aniversario tan fresco e intrigante como o primeiro día. Ben, mesmo máis, debido ás odiosas comparacións que poidan xurdir entre épocas, como a actual. E é que poucas novelas captarían o ADN do mal como esta intrigante incursión nun pobo da Nova Inglaterra de 1935.

Outra cuestión innegable é que Tryon sabía o que se traía entre mans cando se mergullou nesta historia, o cal demostra desde a primeira páxina, cepo inicial que xa non che solta nas trescentas cincuenta seguintes, envolvidas por un halo continuo de sarcasmo escuro e de tensión crecente, abocada á traxedia inminente.

Non cabe dúbida de que “El Otro” foi influencia básica nesas novelas de Stephen King, ambientadas en pobos da América do Norte rural, habitados por seres disfuncionais e toda clase de habitantes coa sombra endiañada. Iso si, nin nos momentos cume do autor máis coñecido da novela de misterio, chega a traspasar as páxinas cunha sensación de terror e espanto como a que nutre as veas de tan imperecedoiro clásico da literatura de terror; neste caso, tamén un retrato terriblemente atroz dunha comunidade habitada por seres coas cartas do destino marcadas antes de nacer, e que tamén foron de influencia directa en autores recoñecidos da literatura de fregadeiro como o gran Harry Crews ou o recente Chris Offutt. De todas a todas, unha lectura que, máis que nunca, faise imprescindible.