El Hijo publica “La Rueda del Cielo” en vinilo no RSD.

14 Xullo, 2021 by Ruido de Fondo Novas

‘La Rueda Del Cielo’, o novo álbum de El Hijo en vinilo á venda no Record Store Day.

Cinco semanas despois de publicar un álbum da magnitude de ‘La Rueda del Cielo’, o 17 de xullo toma forma física, táctil, cunha versión ampliada e conceptualizada da dixital. Un premio para quen queira ampliar a semántica desta obra poliédrica, onde moitas das cancións xorden doutra cousa, en xeral, e en moitos casos, dunha grabación anterior de El Hijo. Por exemplo, ‘Cuaresma’ sae dun loop de ‘ Segismundo’ (a que abre e en certa maneira pecha Fragmento I, de 2015). Dun loop de Cuaresma, brota, á súa vez, ‘Sirenas’. ‘Espejismo’ provén dun loop do compás final dunha versión primeira de ‘Circe’, que, á súa vez, procede da canción inspirada en Famous Blue Raincoat de Leonard Cohen con que empezou todo e que finalmente non entrou no disco.

Tamén hai casos de retroalimentación con cancións antigas de El Hijo, coas suas melodías e letras. No caso de ‘Burberry’ e de ‘Tebas’. Ademáis de samplear ou citar varias cousas alleas (Mina & Morricone, Phil Collins, Migala…), xorden respectivamente de ‘Cabalgar’ e dunha vella canción nunca publicada da época de Madrileña.

Todo isto xa acontecía en ‘Capital Deserto’, pero aquí volveuse, máis ben, un ecosistema.

Esta edición en vinilo contén cinco temas que non están en dixital, catro dos cales son puros experimentos sonoros coa idea de “bajo el borrado” de Derrida (algo que foi tachado pero que ainda se pode ler parcialmente).

No vinilo hai un quinto tema que mestura ese procedemento de baixo o borrado cunha canción cuxa base procede, de novo, dun loop do primeiro bosquexo de ‘Cuaresma’ a partir de ‘ Segismundo’. Esta canción, ‘ Konig’, cántaa Óscar Zazo, de Zazo & Gxurmet, sumando unha voz máis ás varias que hai ao longo do álbum (Lauren Casline, Rodrigo Cuevas, Tórtel, ademáis da do mesmo Abel Hernández). O tema da voz multiplicada como caras do personaxe ou como as doutros personaxes é algo co que El Hijo leva xogando desde ‘Dentro’.

A orde e o que inclúe o vinilo é, por tanto, distinto do que inclúe a edición en streaming. Por unha banda, conecta coa idea de que cos materiais que se usan para facer un disco se podrían facer moitos, muchísimos, como é a versión en vinilo, cuxa organización expón dous momentos coas súas dúas caras.

A Cara A trata sobre o intento do personaxe de auto-exilio espiritual, travesía polo deserto e coresma autoimposta para atopar a graza. Son as cancións máis escuras, onde o hip hop/pseudotrap e as dislocacións rítmicas tipo Aphex Twin timonean a pulsión instrumental. En todas, estamos na mente do mesmo personaxe, pero ás veces hai alucinacións, aínda que rolda a presenza do dobre.

A Cara B empeza con ‘ Tohu Bohu’, co fracaso do personaxe no seu auto-exilio, a confirmación da impotencia da fast food espiritual (maná exprés), da que só obtivo maior envelenamento, amargura e desorientación existencial e finalmente o desexo de que unha gran tormenta acabe con todo o humano para regresar ao caos e vacio orixinario. A partir de ahí, xorde unha ruptura da coherencia estilística e a materia instrumental comeza a mutar nunha especie de mixtape synth-pop, darkwave, a trilogía escura de The Cure, a onda Salem…

Narrativamente, se fragmenta ainda máis todo e as cancións compoñen un desfile de freaks. Todo parece rexido por un tempo desatado, no que se solapan momentos e os recordos confúndense cos sonos. Os estilos mesturánse, como no policromático retorcimiento sonoro de Circe.

A cara B remata con ‘Burberry’, Frankenstein que cobra vida a partir da letra de ‘Cabalgar’, e cuxo título é un guiño á gabardina azul do ‘Famous Blue Raincoat’ de Leonard Cohen.

Con ‘Burberry’ péchase o círculo que arrincaba esta mesma canción na versión dixital de “La Rueda del Cielo”, movemento en loop que, na súa renovada versión en vinilo, devólvenos a unha criatura discográfica imantada aos seus aneis de Saturno, de xiro eterno.