Este pasado mes, mencionamos o novo lanzamento de Andrés Santué, coñecido como HUMA (HUMA – Emergence) Este novo lanzamento titulado Emergence, é un disco de nove pistas de sons que conflúen entre o tecnolóxico e o orgánico. É un disco intuitivo e persoal – un reflexo do seu propio carácter- que destaca pola complexidade da súa estrutura rítmica. As melodías debátense entre a cadencia harmónica e os golpes entrecruzados e impredicibles.
Andrés Santué aka HUMA , nacido en Galicia pero asentado en Barcelona, publicou varios álbums baixo selos como Bestiarie, ENSMBLE e Matapadre. Participou no Red Bull Music Academy Bass Camp en Madrid e participou en múltiples festivais internacionalmente coñecidos como Sònar, MIRA, Mutek e WOS. É cofundador do selo Hedonic Reversal e Bicefal Festival. Tamén dirixe un programa de radio mensual co seu socio de selo Miguel Sueiro en Dublab Barcelona.
Hoxe, falamos co produtor e artista da súa carreira, da súa visión e dos seus referentes entre outras cousas:
Tanto o Festival Bicefal como Hedonic Reversal lévalos con Miguel Sueiro (fundador do selo Bestiarie), Como vos coñecestes e como é traballar xuntos?
Coñecémonos porque Miguel editoume un vinilo cando estaba con Esquelas (outro proxecto musical), aínda en Galicia, despois tamén nos levou a tocar na celebración de Bestiarie, e cando me vin a vivir a Barcelona foi inevitable seguir véndonos e empezar proxectos xuntos. Temos unha visión moi similar de todo o relacionado coa música e encaixamos moi ben para traballar.
A que se deben os títulos de ambos os proxectos?
Hedonic Reversal: O termo refírese á relación que existe entre o pracer e a dor, segundo o psicólogo Paul Rozin: “Cando nos expoñemos a un estímulo que provoca unha resposta agradable ou desagradable, máis que desenvolver unha adaptación a ese estímulo, desenvolvemos unha emoción ou sensación secundaria oposta. Esta reacción secundaria pode ser máis profunda e/ou máis duradeira que a reacción inicial, e a medida que se repite o estímulo, a resposta inicial pode debilitarse mentres que a resposta secundaria fortalécese.” Pareceunos un concepto moi interesante aplicado á música e ao noso estilo e como nome funcionábanos xenial así que o vimos claro.
Bicefal débese a que somos dúas cabezas detrás do proxecto, cada unha coa súa vertente musical marcada, polo que buscamos esa simbiose perfecta entre ambas.
Dirías que existen menos restricións á hora de producir música electrónica que unicamente con instrumentación analóxica? Está a achegarse a tecnoloxía a unha especie de omnipotencia?
É verdade que o software ofrece posibilidades case infinitas para traballar, pero tamén hai equipos analóxicos complexos como os sistemas modulares cos que estas posibilidades tamén son enormes.
En canto a se a tecnoloxía achégase a unha especie de omnipotencia, creo que é posible. O meu disco anterior “Eva”, inspírase na singularidade tecnolóxica, que é o momento no cal a curva exponencial de crecemento tecnolóxico chega ao momento no que nun segundo avanzariamos tanto como nos últimos mil anos polo que fai imposible predicir que tipo de mundo será a post-singularidade.
Dito isto, ninguén pode adiviñar o futuro pero persoalmente creo que é plausible que pase durante o noso tempo de vida.
Sinto que a túa aproximación á música electrónica ten matices transhumanistas É isto certo? Cal é a túa visión sobre o transhumanismo en relación coa arte?
Creo que o transhumanismo do mesmo xeito que o crecemento exponencial da tecnoloxía son cousas inevitables. O transhumanismo avoga por facer este “merge” entre humanos e máquinas, e imaxinámolo como un ciborg con cables na cabeza, pero nada máis lonxe da realidade. Hoxe en día xa somos ciborgs ou transhumanos ao usar teléfonos móbiles, computadores, ou calquera peza tecnolóxica que nos faga a vida máis fácil.
Creo que a arte é unha forma de dirixir e dixerir estes grandes avances, somos fillos do noso tempo e é necesario que a arte se preocupe por estas cuestións e en certa forma axude a normalizar ou facer chegar ao público máis xeneralista as novas ideas e posibilidades que a tecnoloxía poderá ofrecernos.
En moitas das túas actuacións o traballo visual ten un gran peso e colaboraches con varios artistas en procura desa simbiose perfecta. Gozas de traballar en equipo? Que buscas que acheguen os visuais?
Si, sempre me gustou o traballo en equipo e creo que é moi san e beneficioso traballar con xente boa no seu campo, para que ao achegar cada un o seu traballo o resultado sexa maior que a suma das partes.
Ademais creo que a parte visual é realmente importante, e achega un extra moi necesario en calquera tipo de música pero aínda máis no mundo da electrónica onde non hai unha banda tocando á que mirar.
O teu EP As tres fases do movemento (Hedonic Reversal, 2016), baséase en dúas ideas, por unha banda as tres fases do movemento de Meyerhold. Doutra banda, as tres fases de musculación (concéntrica, isométrica e excéntrica) que dan título aos temas. Afirmaches que buscabas enfrontar “o natural e o artificial e xogar con estes dous conceptos, os seus límites e os seus parecidos.” Cando lin sobre isto, pensei que Meyerhold moi posiblemente trataba de crear un patrón comprensible para saber como inducir á catarse, tanto nos seus estudantes, como no público.
É posible que esta forma de construír os teus proxectos ao redor de conceptos esencialistas responda o obxectivo de inducir, controlar e manter a catarse no público? E se non é así, que tipo de reacción buscas ou esperas conseguir?
Non vou buscando unha reacción concreta, é máis ben unha procura persoal, cando un está inmerso no proceso creativo non está a pensar na reacción do público, polo menso no meu caso. Simplemente estas concentrado no que queres contar e como queres contalo. Si que é verdade que creo que o directo é o máis importante e dedico moito tempo e esforzo a pensar cada detalle: a posta en escena, deseño de escenario, son, orde de temas, transicións, etc. Neste caso si que penso no público e como o recibirán, e tomo decisións en función diso.
Hai algún tipo de motivación ou historia persoal que consideres explique esta fascinación pola evolución da vida tecnolóxica?
Nada concreto, sempre estivo aí, supoño que é moita curiosidade e co tempo vai tomando forma. No meu caso sempre me interesou moito a ciencia e o feito de que vivamos o momento que vivimos pode ser moi relevante.
Poderías mencionar polo menos a tres artistas que che inspiraran?
Sote, Drew McDowall e Emptyset.
Non só es produtor pero tamén co-fundador do selo Hedonic Reversal e organizador de festivais. Desde esta posición, Como ves a falta de paridade no mundo da música electrónica? Que pasos poden tomarse para cambialo?
Creo que na electrónica experimental xa se deron grandes pasos, de feito podes ver selos como PAN, Hyperdub, RvngIntl, Houndstooth, etc. E festivais como (sen ir máis lonxe) o WOS, MIRA, MUTEK, etc ou indo máis lonxe Unsound, Rewire, CTM entre outros, onde podes ver unha representación artística moi heteroxénea, de gran calidade musical e con moi bo gusto sen ter con iso que condicionar criterios artísticos. Non creo que teñamos que buscar proporcións exactas en canto a rumbos de calquera tipo, se non traballar máis desde a raíz do problema que é a educación e a igualdade de oportunidades.
Es unha das moitas persoas que abandonaron Galicia para establecerse nunha cidade grande. Axudou á túa carreira vivir en Barcelona? Se é así, De que maneira? Preferirías estar a traballar desde Galicia?
Si axudou, unha cidade como Barcelona ofréceche máis oportunidades tanto laborais como musicais ou de calquera tipo. Estou moi contento aquí e aínda que algunha vez bote de menos Galicia non planeo volver.
Como vos afectou a pandemia? Desde o teu punto de vista, Ten o sector cultural as axudas e a apreciación necesaria?
Pois o festival evidentemente parou en seco, o noso formato é pequeno e baséase na proximidade ao público, algo completamente en contraposición ás circunstancias actuais. Mesmo co selo quedamos un tempo parados en shock, esperando ver que pasaba ata o punto onde vimos que isto ía para longo, entón puxémonos a traballar con máis forza aínda para tentar recuperar o tempo perdido. Nunca pedimos axudas polo que non estou ao tanto de como funcionan ou de se están á altura ou non.
O pasado 25 de Febreiro saíu o teu novo álbum, Emergence (Hedonic Reversal, 2021) Inpirado na Teoría da Emerxencia que establece que unha gran cantidade de elementos relativamente simples poden autoorganizarse en comportamentos que parecen ser inesperadamente complexos en procura da súa supervivencia. Isto relaciónase cun proceso de creación no cal a orde musical parece emerxer do caos.
O vídeo para a estrea da primeira pista, Coherence, foi elaborado por Razorade e Sevi Iko Dømochevsky, de Mitrilo Collective. Esta plataforma creativa descentralizada traballou para artistas como Grimes, Arca, Holly Herndon, Skrillex, 100 gecs ou Adult Swim entre outros. Tamén están a preparar a parte visual para o teu set en vivo.
Como xorde esta colaboración? Quen entrou en contacto con quen?
Eu contactei a Sergio (Razorade), seguíao por Instagram por un colega en común, Marco Henri, que coñecín por Soundcloud e trouxemos ao último festival Bicefal a tocar. A partir de aí mantivemos o contacto e iso lévome a coñecer o traballo de Sergio, en canto contactamos foi todo moi fácil, entendémonos/entendémonos á perfección e creo que pode ser o principio de máis colaboracións, polo momento a parte do vídeo é posible que no futuro comparamos escenario.
Emergence paréceme un EP que sen dúbida esperta unha sensación de urxencia, que moitas veces ten que ver coa desesperación e a procura. Por esta inevitabilidade, a palabra que me vén á cabeza é tráxico.
Víctor Hugo foi quen expuxo a súa teoría sobre o drama moderno. Segundo el, este debe mesturar – como fai a mesma Natureza – o sublime e o grotesco, os dous elementos que compoñen a realidade. As súas características, entre outras, son: a reprodución da vida real (sublime e grotesco), o rexeitamento do modelo clásico e a verosimilitude, a procura da gran liberdade creativa e a procura dunha cor local.
Baseándonos nestas ideas, Podería considerarse Emergence un drama moderno? Que opinas disto?
Non creo, non hai intención de que reflicta un drama, de feito o disco vaise abrindo ao xogo con melodías e escalas maiores (felices), aínda que con coidado e mantendo certo ton de abrasión. En todo caso sería o contrario a un drama. Si é posible certos paralelismos en canto o sublime e grotesco, aínda que máis que iso diría abrasión ou intensidade, e doutra banda o un punto xoguetón ou feliz. Que creo que reflicten parte do meu carácter. Traballei moito no proceso creativo, e unha vez pechadas as ferramentas que usei para crear o disco, a forma en que saíron as cancións foi moi intuitiva, por iso creo que pode haber trazas da miña personalidade.
Que plans de futuro tes? Tanto en referencia a actuacións e novas producións como no sentido de onde che gustaría estar no próximos catro anos.
Como Huma a curto prazo traballar no directo que oxalá o poida presentar pronto e seguir traballando para un novo disco. Con Hedonic Reversal a idea é seguir sacando toda a música que podamos, xa temos plans para máis edicións en 2021. En xeral seguir traballando, queda moito camiño por diante.
Web: Hedonic Reversal
Bandcamp: Hedonic Reversal
Fotos: Teresa Espadafor, Dario Ibañez.
Ilustración portada: Teresa Ferreiro.
Teresa Ferreiro traballa en dirección e xestión cultural e xestión de medios. É escritora e editora en Ruido de Fondo. Doutora en Belas Artes e Estudios de Xénero (Universidade de Vigo) e é artista de cómic, ilustradora e DJ.
Teresa Ferreiro traballa en dirección e xestión cultural e xestión de medios. É escritora e editora en Ruido de Fondo. Doutora en Belas Artes e Estudios de Xénero (Universidade de Vigo) e é artista de cómic, ilustradora e DJ.