Si, hai pouco que Howie Lee presentaba o seu novo disco Seven Weapons Series. Con todo, Birdy Island é un EP que leva producindo desde hai moito tempo.
“Este álbum saíu moi natural. Todo quedou gravado aos poucos. Capa sobre capa. O enfoque foi simplemente gravar. Tiña todos estes instrumentos ao meu ao redor e pensei: vou tocar sen parar”.
Howie Lee é unha das figuras máis importantes da música contemporánea chinesa – a quen lle dedico un artigo aquí : ruidodefondo.org/howielee.
Mestre fusionador da música tradicional asiática cos novos recursos tecnolóxicos da música electrónica, Lee escribiu, gravou e produciu este álbum a finais de 2018. Coa excepción das colaboracións que conformaron o coro de catro membros utilizado neste EP; composto polo artista en ascenso de Beijing, Fishdoll; o cantante e produtor de Xangai, Yehaiyahan e West by West, co mesmo Lee tamén incluído.
Birdy Island é un álbum evocador que entrelaza a continuidade entre a música taoísta cerimonial, os primeiros experimentos do sintetizador Buchla e a música de club. Con voces de coro ensoñadoras e sons de paxaros cantando, Lee busca transportar ao público a unha imaxinería concreta, que fala da necesidade de buscar un equilibro entre o avance tecnolóxico e a natureza.
“Sempre tiven este concepto en mente acerca de facer un álbum baseado nunha illa (…) Para min, Birdy Island é un palacio nas nubes e os paxaros son adorados como deuses. Aínda que non como un deus occidental”.
Este concepto trae consigo varias reminiscencias. Por suposto, o primeiro que pode xurdir na túa cabeza, especialmente se es fan de Hayao Miyazaki, é a película Laputa (Castle In The Sky, 1986). As intencións de Lee son claras e van en paralelo coas de Miyazaki coas súas películas: a sociedade debe buscar a harmonía e sincronización entre a evolución tecnolóxica- e o capitalismo desenfreado – e a natureza que nos sustenta. Birdy Island é unha oda a unha relación sa entre o mundo espiritual e natural despois de anos de colapso económico e degradación social.
Desde a percusión lúdica e o asombro infantil de ˈTime To The Sunˈ, con Yehaiyahan na voz, ata o sedutor equilibrio baseado en bucles de ˈWave, Wave, Waveˈ, que ofrece a primeira mostra do acompañamento de coro case transterrenal.
A canción que dá título ao álbum, e primeiro sinxelo do mesmo, continúa por unha traxectoria similar, combinando sintetizadores ao estilo de Kaitlyn Aurelia Smith, con cascabeis e cantos de paxaros manipulados por IA que buscan crear sensacións e reminiscencias ao sacro, á inviolabilidade. Os sons grime que tanto influíron a Lee cando vivía no do Reino Unido (ˈForeign Flowersˈ) e o estilo footwork de Chicago (ˈDawn Of The Idolsˈ) mestúranse no conxunto deste gran EP, do mesmo xeito que os elementos de fusión, jazz, ambient e música de videoxogos.
O EP sae á venda o 16 de Abril, pero podedes escoitar unha parte e reservalo aquí: howielee.bandcamp.com
Teresa Ferreiro traballa en dirección e xestión cultural e xestión de medios. É escritora e editora en Ruido de Fondo. Doutora en Belas Artes e Estudios de Xénero (Universidade de Vigo) e é artista de cómic, ilustradora e DJ.
Utilizamos cookies para asegurar que damos la mejor experiencia al usuario en nuestra web. Si sigues utilizando este sitio asumiremos que estás de acuerdo.Vale