“There is a crack in everything, that ́s how the light gets in”
Ian McDonnell é un produtor irlandés que vive en Wicklow, preto de Dublín. Ademais dos seus lanzamentos en solitario como Eomac, tamén é a metade dos dúos Lakker, noeverything e Lena Andersson.
Cracks representa un cambio de escenario e un cambio de práctica con respecto aos seus dous álbumes anteriores, que foron conceptualizados desde o principio e gravados mentres vivía en Berlín. Pola contra, Cracks fíxose nunha fermosa zona rural de Irlanda, sen ningunha presión externa. Estas circunstancias permitíronlle a Ian limpar a pizarra e facer un álbum guiado polo seu estado de ánimo ̶ conectándose co sutil poder da súa nova contorna e reflexandoa ̶ en lugar de traballar para compracer as sufocantes demandas da vida de club.
Cracks tamén podería interpretarse como unha chamada de atención á nova onda de fascismo en todo o mundo pero a través dunha mirada positivista, que medita sobre os inevitables cambios cara ao progreso. Á vez que nos lembra que onde se fai opresión exércese unha resistencia.
Cracks refírese á frase de Leonard Cohen: “There is a crack, a crack in everything. That’s how the light gets in” (“Hai unha greta, unha greta en todo. Así entra a luz.”) e así como estende unha mensaxe de esperanza, faino nun ton que implica as reminiscencias de violencia que supón defender esta idea.
A música chega con profundidade e pasión, coa inclinación de Eomac polas bases contundentes e cheas de forza que sustentan as emotivas pistas.
O EP comeza co seu primeiro track “Mandate for Murder”, que cambia e repite a protesta de Akalasobre o racismo sistémico. Este audio lémbranos como a deshumanización das persoas é o mesmo que un promover sentenzas de asasinato: “when you refer to humans as cockroaches that ́s a mandate for murder”. O track rompe nun ritmo techno con reminiscencias breakbeat, hipnótico e agresivo que atrapa a atención desde o primeiro minuto.
O seu segundo track: “Portuguese Man O’ War”, parte dunha base techno rodeada por sons envolventes que lembran a sireas de alarma. Estas evolucionan, lanzando novos sons que fusionan o carácter industrial e, ao tempo, ambient que definen moitas das producións de McDonnell. As emocións que esperta ̶ de urxencia e perigo pero tamén dunha extraña e fascinante beleza ̶ vincúlanse co significado do título da pista, xa que portuguese man oˈwar traducese en galego como medusa carabela portuguesa, que é unha das medusas maís perigosas e mortíferas do mundo. Tamén é un ser incríblemente extrano, de fermosas formas e cores.
O terceiro track: “Ancient Self” trátase dun techno ambiental meditativo e escuro. Eomac introduce agudas voces de coro espirituais que crean reminiscencias case góticas.
“What Does Your Heart Tell You” é unha incrible peza de techno melódico dun ton esperanzador que dá paso ao quinto track “falling through the tracks”, que adquire un ritmo tribal sacudido por escuras voces e ecos de ultratumba.
“Reasons to live” é un escuro e enerxético tema techno que parte dunha base minimal e evoluciona de forma ascendente. Como o seu título suxire, promove o movemento de corpos nun ciclo continuo. “Seashells” atópase entre o techno e o ambient. É unha armónica peza de sons de violíns que funciona como un oasis de tranquilidade neste EP.
“Canticle” é un dos nosos tracks favoritos, cunha melodía que recoñecemos como familiar e unha base preparada para facer estalar corazóns; o seu título (que significa “himno” en galego) é unha apropiada descripción do que este track podría chegar a converterse no ámbito da música electrónica.
“Prophetes” é unha incrible viaxe narrativa con melodiosas voces de reminiscencias relixiosas. Unha metáfora da música como vehículo de comunicación de Deus ou das deidades, sexan cales sexan.
O último track: “All the Rabbits in The Tiergarten” comeza como unha animada e experimental peza de breakbeat que evoluciona nun ton moito má s melódico. “Todos os coellos do Tiergarten”, (traducción do título) fai, supostamente, referencia ao parque Tiergarten de Berlín un dos principais da cidade alemá que foi, no seu momento, zona de caza da aristocracia e evolucionou ao que é hoxe en día: un espazo verde onde os coellos corren ás súas anchas. Demostrando que os cambios sociais cara a fins má s pacíficos non só son posibles senón tamén inevitables.
Teresa Ferreiro traballa en dirección e xestión cultural e xestión de medios. É escritora e editora en Ruido de Fondo. Doutora en Belas Artes e Estudios de Xénero (Universidade de Vigo) e é artista de cómic, ilustradora e DJ.
Utilizamos cookies para asegurar que damos la mejor experiencia al usuario en nuestra web. Si sigues utilizando este sitio asumiremos que estás de acuerdo.Vale