Balearic, unha historia de clubbing mediterráneo

Balearic, de Luís Costa e Christian Len

Unha Historia de Clubbing Mediterráneo.

Para todxs xs que non lestes Bacalao! (2017), cabe dicir que, ata a publicación do libro que hoxe nos incumbe, tratábase do esforzo máis ambicioso e brillante, á hora de querer documentar unha escena dance ibérica. Para aquela ocasión, a cidade escollida foi Valencia, a meca do bacalao, e Luís Costa, o autor dun documento oral de gran valor musical pero, sobre todo, social.

Alentado pola experiencia vivida coa realización deste libro, Luís Costa caeu na tentación suxerida por editorial Contra para que proseguise con esta clase de epopea xornalística, e se lanzáse ao rodo, acompañado de Christian Len, coa outra gran historia do que foi a música dance e as súas orixes en España ao longo de máis de medio século. Como non, a localización escollida para a ocasión é, nin máis nin menos, que Eivissa, unha das capitais máis relevantes dese estilo de vida nocturno coñecido como clubbing.

Como ben sinala na introdución o autor, resulta paradoxal que, precisamente, un libro sobre a cultura da noite e o exceso salga xusto agora, en plena era pandémica. Pero quizá por iso este documento mesmo teña máis valor aínda. En tempo de solapamento total do pasado, é básico lembrar os surcos sociais do entretemento que definen o rostro ibérico. Porque o que supuxo Isla Blanca para a cultura de club non só o sabe a xente de aquí, senón sobre todo produtores coa relevancia mundial de Carl Cox, iconas do tecno pop como New Order e mesmo aqueles Pink Floyd que, a finais dos sesenta, gravaron More (1969) entre Formentera e Eivissa.

Daqueles anos de libertinaxe e cultura hippie ata o que se converteu Eivissa co paso dos anos, sucédense as máis de seiscentas páxinas que conforman este traballo descomunal de documentación, onde, entre as case corenta voces solicitadas para a ocasión, atopámonos ao propio Carl Cox, Irvine Welsh, Peter Hook ou Paul Oakenfold. O cadro de persoal de voces aquí reunidas non só cega como luces de neón, senón que impulsa enerxía e colorea cada recordo plasmado.

Os paralelismos que van de Mánchester a Eivissa son só unha parte da historia ganduxada, para a cal contamos con todas as estradas centrais e secundarias que conflúen en órbita a locais como o Amnesia, KU ou Pacha. Fitos da nosa cultura dance onde nos arrastra esta lectura vertixinosa, de pulso speedico e atracción salvaxe cara ao corazón da pista de baile.

Marcos Gendre

Obseso crónico da espeleoloxía musical, autor dunha trintena de ensaios musicais e miles de artigos, en TiuMag, El Salto ou Rockdelux, entre outras publicacións.